အဆိုပါအဖြဲ႕မွ ေလ်ာ္ေၾကးေငြ ေပးအပ္ရန္ ျပဳစုထားေသာ စာရင္းမ်ားအရ လယ္ေျမ(၈၂၇၂)ဧက၊ ဥယ်ာဥ္ၿခံ(၂၇၃၆၉)ဧက၊ စနိ (၂၀၆)ဧကႏွင့္ အျခားေျမမ်ား ပါရွိေၾကာင္း သိရသည္။ သို႔ေသာ္ အဆိုပါစီမံကိန္း အတြင္းရွိ ေဒသခံမ်ားအတြက္ မွီခိုအားထားရာ လုပ္ငန္းတစ္ခုျဖစ္သည့္ေဒသ အေခၚရပ္ေတာ(ဒီေရေတာ)မ်ား ကိုမူ ေလ်ာ္ေၾကးေငြသတ္မွတ္ရာ တြင္ပါ၀င္ျခင္းမရွိ၍ ၎ရပ္ေတာမ်ားအေပၚ မွီခိုလုပ္ကိုင္ေနရေသာ ေဒသခံေရလုပ္သားမ်ားက ေလ်ာ္ေၾကးေငြ သတ္မွတ္ေပးေစလိုေၾကာင္း သိရသည္။
“ဒီရပ္ေတာ(ဒီေရေတာ)ေတြ မွာ ကဏန္း၊ ငါးနဲ႔ အျခားပင္လယ္ထြက္ ပစၥည္းေတြကို လုပ္ကိုင္ၾကပါတယ္။ ဂဏန္းလုပ္တာက အ၀ယ္ဒိုင္ေတြဆီကေန ႀကိဳတင္ေငြထုတ္ေပးထားၿပီး ရသမွ်ကဏန္းေတြကို သူတို႔ဆီပို႔ရတာပါ။ ရပ္ေတာေတြက သီဟို႒္ပင္ထက္ တန္ဖိုးရွိတယ္။ သီဟို႒္က ရာသီခ်ိန္ေရာက္မွ အသီး သီးတာ။ ဒီရပ္ေတာေတြကေတာ့ တစ္ႏွစ္ပတ္လုံး လုပ္ကိုင္လို႔ရေတာ့ ကြၽန္ေတာ္တို႔လိုဒီေနရာကို မွီခိုေနသူ ေတြအတြက္ ထမင္းအိုးႀကီးလိုပါ။ တစ္ႏွစ္ကို ဘယ္ေလာက္ရလဲဆိုတာ ကေတာ့ ပုံေသေျပာလို႔ မရပါဘူး။ တစ္လမွာ သုံးခါ ေငြရွင္းပါတယ္။ တစ္ခါရွင္းရင္ တစ္သိန္းေလာက္ အနည္းဆုံးရွိတယ္။ ကဏန္းကို ပိႆာအလိုက္ ေရာင္းပါတယ္။ ကဏန္းျခင္းတစ္ခါေဖာ္ရင္ ပိႆာ (၅၀)ေလာက္ရတယ္။တစ္လကို ရမ်ားတဲ့အခါရွိသလို အရနည္းတဲ့ အခါလည္းရွိေတာ့ ပွ်မ္းမွ်၀င္ေငြ(၃) သိန္းေလာက္ေတာ့ ရပါတယ္။ ဒီၾကားထဲက ငါးေထာင္ၿပီးေရာင္းလို႔လည္း ရတယ္။ စားလည္းစားတာေပါ့။ အခု သူတို႔စီမံကိန္းနဲ႔ မလြတ္လို႔ ေျပာင္းခိုင္းလိုက္ရင္ ကြၽန္ေတာ္တို႔ အလုပ္လက္မဲ့ျဖစ္ပါၿပီ။ ဒီေနရာမွာပဲ ဒီအလုပ္ရွိတာ။ တျခားေနရာ မွာ ဘာလုပ္ရမွာလဲ။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ အခု အလုပ္လုပ္ၿပီး စားေသာက္ ေနရတဲ့ရပ္ေတာ(ဒီေရေတာ)ေတြ မရွိရင္ ဘာလုပ္ရဦးမွာလဲ။ ဒီအတြက္ ရပ္ေတာႀကီးကို မွီခိုေနရတဲ့ သူေတြအတြက္ ေလ်ာ္ေၾကး ေပးေစခ်င္ပါတယ္။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ တစ္ရြာလုံးရပ္ေတာ (ဒီေရေတာ)ေတြကိုပဲ မွီခိုၿပီး စားေသာက္ေနရတာ။အခု ေတာ့ ဒီေနရာကိုပစ္သြားရေတာ့ မယ္။ ကိုယ့္ထမင္းအိုးႀကီးကို ပစ္သြားရသလိုပါပဲ”ဟု နဘုလယ္ ေဒသရွိ ဗ်စ္နီရြာမွရပ္ေတာ (ဒီေရ ေတာ)တြင္ လုပ္ကိုင္စားေသာက္ ေနသူဦးေဖ၀င္းက ေျပာျပသြားခဲ့သည္။
