ေလႇကေလးနာ၀ါရဲ႕ ေရျပာခရီး

ေလႇကေလးငယ္ငယ္
ရြက္လႊင့္ပါေမာင္
ေက်ာက္ေဆာင္လဲကာဆီး။
ေလႇကေလးနာ၀ါရဲ႕ ေရျပာခရီး။
ရြက္လႊင့္ပါဆို
မိုးညိဳနဲ႔မုန္တိုင္း။
ေလႇကေလးအဏၰ၀ါထက္
ရန္ပတ္ခ်ာ၀ိုင္း။
ရြက္လႊင့္မယ္ခင္
ဆီးခ်င္လဲဆီး။
လႈိင္းဂယက္ေဘာင္ဘင္
ႀကီးခ်င္လဲႀကီး။
ေလႇကေလးအေပၚမႇာ ေလ
ေဆြအေထြးအေဖာ္ပါသမို႔
ေလႇာ္ပါမယ္ သည္ခရီး
ရည္းေလေလ့ရည္း။ ။

တင္မိုး

၁၉၆၂ ခုႏႇစ္ စာေပဗိမာန္ ကဗ်ာဆုရ 'တင္မိုး' ရဲ႕ 'ဖန္မီးအိမ္ ကဗ်ာမ်ား'စာအုပ္ထဲက 'ေလႇကေလး ငယ္ငယ္' ကဗ်ာျဖစ္ပါတယ္။ ဖန္မီးအိမ္ကဗ်ာေတြကုိ သတိရေနတဲ့အခ်ိန္မႇာပဲ ဟုိတစ္ေန႔ကေတာ့ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ အိမ္မႇာ 'ဖန္မီးအိမ္ကဗ်ာမ်ား' စာအုပ္ကုိေတြ႔လုိ႔ ခဏ ယူဖတ္ခြင့္ ရခဲ့ပါတယ္။ ကဗ်ာေတြကုိ တစ္ပုဒ္ခ်င္း အေသးစိတ္ လုိက္ဖတ္ေနရင္းက 'ေလႇကေလးငယ္ငယ္'ကဗ်ာကုိ ဖတ္လုိက္မိတဲ့အခါမႇာေတာ့ ကုိယ့္အေတြးေတြ ဟာ ဆရာတင္မုိးရဲ႕ ေရျပာခရီးထဲကုိ နာ၀ါဆုိတဲ့ေလႇငယ္ကေလးနဲ႔အတူ စီးေမ်ာ ၀င္ေရာက္သြားၾကေတာ့တာပါပဲ။ ဒီကဗ်ာထဲမႇာ ပါဠိေ၀ါဟာရနဲ႔ ေဖာ္ျပထားၿပီး ေလႇသေဘၤာလုိ႔ အဓိပၸာယ္ရတဲ့ နာ၀ါေလးရဲ႕ ေရျပာခရီးမႇာ အတားအဆီးေတြ ရႇိေနေပမယ့္ ကဗ်ာဆရာက ဒီခရီးကုိ ဆက္ေလႇာ္မယ္လုိ႔ ေျပာထားပါတယ္။

ကုိယ္တုိ႔ႏုိင္ငံရဲ႕ လက္ရႇိအေျခအေနကလည္း ဆရာတင္မုိးရဲ႕ နာ၀ါေလးလုိပဲ ပင္လယ္ျပာႀကီးထဲကုိ စတင္၀င္ေရာက္ဖုိ႔ တာစူေနတဲ့ အခ်ိန္မ်ိဳးျဖစ္ေနတာမုိ႔ ကုိယ္တုိ႔အတြက္ေရာ ေရႇ႕ခရီးမႇာ ဘာအတားအဆီးေတြ ရႇိေနႏုိင္လိမ့္ဦးမလဲဆုိၿပီး ေတြးမိရာက စာအုပ္ရဲ႕ ေနာက္စာမ်က္ႏႇာ ေတြကုိ ဆက္မလႇန္ႏုိင္ေတာ့ဘဲ ေလႇကေလး ေခၚရာေနာက္ကို လုိက္ပါသြားခဲ့ရေတာ့တာ ျဖစ္တယ္။

စနစ္တစ္ခုကေန စနစ္တစ္ခုကုိ ကူးေျပာင္းဖုိ႔ ႀကိဳးစားၾကတဲ့အခါ ညင္ညင္သာသာနဲ႔ေရာက္ေအာင္ ကူးေျပာင္းသြားႏုိင္တဲ့ ႏုိင္ငံရယ္လုိ႔ ကမၻာ့သမုိင္းမႇာ တစ္ႏုိင္ငံမႇ မရႇိခဲ့ဖူးပါဘူး။ အသြင္ကူးေျပာင္းေနတဲ့ကာလမႇာ အနည္းနဲ႔ အမ်ား ေသြးေခ်ာင္းစီးၾကရတာခ်ည္းပါပဲ။ အာဏာရႇင္ စနစ္ကေန ဒီမုိကေရစီစနစ္ဆီကုိ ေအာင္ေအာင္ျမင္ျမင္ ကူးေျပာင္းသြားၿပီး ကုိယ့္ႏုိင္ငံနဲ႔ ေတာ္ေတာ္ေလး အလားသဏၭာန္ဆင္တူတဲ့ ေတာင္ကုိးရီးယားႏုိင္ငံ ဟာလည္း အသြင္ကူးေျပာင္းေရးကာလမႇာ ေသြးေျမက်ခဲ့ရတာပါပဲ။ အေရႇ႕အလယ္ပုိင္းက အသြင္ကူးေျပာင္းသြားတဲ့ ႏုိင္ငံေတြနဲ႔ အသြင္ကူးေျပာင္းဖုိ႔ ႀကိဳးစားေနဆဲ ႏုိင္ငံေတြကုိ ၾကည့္မယ္ဆုိရင္လည္း ၀န္နဲ႔အား ျမွားနဲ႔ေလး မမွ်ေအာင္ ျပင္းထန္တဲ့ ဒဏ္ရာ ဒဏ္ခ်က္ေတြကုိ ျပည္သူေတြ ခါးေကာ့ေနေအာင္ခံၾကရတယ္ဆုိတာကုိ ေတြ႔ၾကရမႇာပါ။ လူတစ္စုအတြက္ အက်ဳိးျပဳတဲ့စနစ္ကေန ျပည္သူကုိ အက်ဳိးျပဳတဲ့စနစ္ဆီကုိ ေရာက္ေအာင္သြားဖုိ႔ ဆုိတာ မုိးေပၚကအပ္တစ္ေခ်ာင္းနဲ႔ ေျမႀကီးေပၚက အပ္တစ္ေခ်ာင္းထိေအာင္ ႀကိဳးစားရသလုိ ခက္ခဲလႇပါတယ္။ ေသြးေျမက်ခဲ့ရတာသာ အဖတ္တင္ၿပီး ျပည္သူလုိခ်င္တဲ့ စနစ္ဆီကုိေရာက္ေအာင္မသြားႏုိင္ခဲ့တဲ့ ႏုိင္ငံေတြ လည္း သမုိင္းမႇာ အမ်ားႀကီး ရႇိတယ္ဆုိတာ ကုိယ့္ႏုိင္ငံသမုိင္းကုိ ၾကည့္႐ုံနဲ႔ သိႏုိင္ပါတယ္။ ခုမႇသာ ေသြးတစ္စက္မႇ ေျမမက်ဘဲ ေကာင္းမြန္မႇန္ကန္တဲ့ စနစ္ဆီကုိ ေရာက္ေအာင္သြားႏုိင္ဖုိ႔ အခြင့္အလမ္း ေပၚလာတာျဖစ္လုိ႔ လက္ရႇိဒီလုိ အေျခအေနမ်ဳိးေလးကုိေတာ့ အားလုံးက တန္ဖုိးထားၾကရမႇာပါပဲ။

ဒါ့ေၾကာင့္ ဘယ္အရာေတြ ဘယ္ေလာက္ အေရးႀကီးတယ္ေျပာေျပာ လက္ရႇိအေျခအေနကုိ လက္လြတ္ ဆုံး႐ႈံးမသြားေအာင္ သတိထား ႀကိဳးစားၾကရမႇာက အရင္ျဖစ္တယ္။ တစ္နည္းအားျဖင့္ ကုိယ့္ေလႇကေလး အစဥ္သျဖင့္ အႏၲရာယ္ကင္းကင္းနဲ႔ ခရီးဆက္ႏႇင္ႏုိင္ဖုိ႔ အေရးကုိသာ အဓိက ထားေဆာင္ရြက္ၾကရမႇာကုိ ေမ့မေနၾကဖုိ႔ပါပဲ။ ဒီေလႇကေလးဟာ ရာစုႏႇစ္တစ္၀က္ေလာက္ ခရီးဖင့္ခဲ့ရတာျဖစ္လုိ႔ ကုိယ့္ႏုိင္ငံရဲ႕ လက္ရႇိ အေျခအေနမႇာ လုိအပ္ခ်က္ေတြ အမ်ားႀကီး ရႇိေနဦးမႇာျဖစ္တယ္။ ဒီေတာ့ရင္ထဲမႇာ ပိတ္ေလႇာင္မြန္းက်ပ္ေနတဲ့ ျပည္သူေတြ ထြက္ေပါက္ ရႇာခ်င္လာၾကတာဟာ ဓမၼတာပဲျဖစ္တယ္။ ပမာျပရရင္ေတာ့ အဲဒီခံစားခ်က္ေတြဟာ ရင္းေနတဲ့ အနာႀကီးလုိ အထိမခံႏုိင္ေတာ့ပါဘူး။ ဒီအေျခအေနဟာ ပဲ့နင္းေရာ ေလႇထုိးသားပါ ေျခလႇမ္းတစ္ခ်က္မႇားတာနဲ႔ ကုိယ့္ေလႇေက်ာက္ေဆာင္နဲ႔ ၀င္ေဆာင့္ သြားႏုိင္တဲ့ အေျခအေနမ်ိဳးျဖစ္တယ္။

ဒီေတာ့ ဒီအနာထဲက ျပည္ေတြကုိ ေဖာက္ထုတ္ဖုိ႔ ဘယ္လုိ နည္းလမ္းမ်ိဳးကုိ သုံးမလဲလုိ႔ ၀ုိင္းစဥ္းစားၾကရမႇာ ျဖစ္တယ္။ အနာသိ ေဆးရႇိဆုိသလုိ ကုသႏုိင္တဲ့ နည္းလမ္းေတြကေတာ့ ရႇိၾကမႇာပါပဲ။ ဒီအထဲက ရင္းေနတဲ့ အနာတစ္ခုျဖစ္တဲ့ လွ်ပ္စစ္ျပႆနာကုိ ေျဖရႇင္းဖုိ႔ နည္းလမ္းေတြကုိ စဥ္းစားလုိက္မိတဲ့အခါမႇာေတာ့ ကုိယ့္ႏုိင္ငံဟာ ဘာမဆုိ အစုိးရကုိယ္တုိင္ စီးပြားေရး၀င္လုပ္မႇ ေအာင္ျမင္မယ္လုိ႔ ထင္ေနတဲ့ အယူအဆဟာ ကုိယ္တုိ႔ေခါင္းထဲမႇာ ေရႇးပေ၀သဏီကတည္းက အ႐ုိးစြဲေနခဲ့တယ္ဆုိတာကုိ အရင္သြားေတြ႕ရတယ္။ ဘယ္ေလာက္ထိ အ႐ုိးစြဲေနခဲ့သလဲဆုိရင္ လြန္ခဲ့တဲ့ႏႇစ္ေပါင္း ၂၆ႏႇစ္ေလာက္က ျဖစ္ပ်က္ခဲ့တဲ့ အျဖစ္အပ်က္ေလးတစ္ခုကုိ သာဓကျပပါမယ္။ အဲဒီအခ်ိန္တုန္းက ဌာနဆုိင္ရာ အႀကီးအကဲေတြဟာ နယ္ကတခ်ဳိ႕ဌာနေတြကို လုိက္စစ္ပါတယ္။ ဌာနရဲ႕ အိမ္ေထာင္သည္ေတြေနတဲ့ လုိင္းခန္းေတြထိ လုိက္စစ္ၿပီး အိမ္ေထာင္သည္ေတြ အေျခခံစားကုန္ ၉ မ်ဳိးကုိ အလြယ္တကူ ၀ယ္ႏုိင္ေအာင္ အိမ္ေထာင္သည္လုိင္းခန္းထိပ္ေတြမႇာ ဌာနပုိင္ေစ်းဆုိင္ေတြ ဖြင့္ခုိင္းပါတယ္။ ရည္ရြယ္ခ်က္ကေတာ့ အမ်ိဳးသမီးေတြ ေစ်းသြားစရာမလုိဘဲ မီးဖုိေခ်ာင္မႇာ လုိအပ္တဲ့ စားကုန္ ပစၥည္းေတြကုိ အလြယ္ တကူ ၀ယ္ႏုိင္ေအာင္လုိ႔ပါပဲ။ ဒါေပမဲ့ ျပႆနာက အဲဒီဆုိင္မႇာ စာရင္းစာအုပ္ေတြ အရင္ဖြင့္ရၿပီး နႏြင္းမႈန္႔တစ္က်ပ္သားကစ လယ္ဂ်ာသြင္းရျခင္းပဲျဖစ္တယ္။ ေန႔စဥ္နဲ႔အမွ် နႏြင္းမႈန္႔ေတြ ကိုခ်ိန္ခ်ိန္ၿပီး ကုန္လက္က်န္မႇတ္ရပါတယ္။ ဌာနစာရင္းကုိင္ခမ်ာမႇာလည္း ကုိယ့္ရဲ႕ မူရင္းအလုပ္ကုိ မဆုိထားနဲ႔ မဆလာနႏြင္းမႈန္႔နဲ႔ င႐ုတ္သီးမႈန္႔ေတြကုိ ခ်ိန္ခ်ိန္ၿပီး စာရင္းမႇတ္ေနရတာနဲ႔ ဆုိင္ထဲက တျခားေရာင္းကုန္ပစၥည္းေတြျဖစ္ၾကတဲ့ ၾကက္သြန္ျဖဴ ၾကက္သြန္နီနဲ႔ အာလူးေတြဘက္ကုိေတာင္ ေျခဦးမလႇည့္ႏုိင္ရႇာေတာ့ပါဘူး။

အဲသလုိ ဘာမဆုိ ကုိယ္တုိင္၀င္လုပ္ရမႇ အားရတဲ့ ကုိယ့္ႏုိင္ငံဟာ'လွ်ပ္စစ္ျဖင့္ ေလာကနိဗၺာန္တည္ေဆာက္အံ့' ဆုိတဲ့ ေႂကြးေၾကာ္သံနဲ႔အတူ လြန္ခဲ့တဲ့ ႏႇစ္ေပါင္း ၅၀ ေက်ာ္ေလာက္ကတည္းက ခ်ီတက္လာခဲ့တာပါ။ အခု ဘယ္နိဗၺာန္ကုိမႇ မေရာက္ဘဲ ကုိယ့္ေလႇဟာ လႈပ္႐ုံမက လူးလုိ႔ေတာင္ေနပါၿပီ။ ႏုိင္ငံတကာမႇာ လွ်ပ္စစ္သယ္ယူပုိ႔ေဆာင္ေရးနဲ႔ ဆက္သြယ္ေရးစတာေတြကုိ အစုိးရေတြက ကုိယ္တုိင္၀င္လုပ္ေလ့ရႇိတာ နည္းပါတယ္။ ပုဂၢလိက ကလုပ္ၿပီး ႏုိင္ငံေတာ္က ႀကီးၾကပ္ေပးၾကတာပါပဲ။ အဲဒီလုပ္ငန္းေတြဟာ လက္ေပါက္အင္မတန္စိပ္လုိ႔ ပုဂၢလိကကပဲ ႏုိင္ပါတယ္။ ပုဂၢလိကအေနနဲ႔ အဲဒီအလုပ္ေတြကုိ စိတ္ေအးခ်မ္းသာစြာနဲ႔ ေ႐ႈာေ႐ႈာ႐ႇဴ႐ႇဴ လုပ္ႏုိင္ေအာင္ ႏုိင္ငံေတာ္က လုိအပ္တာေတြ လုိက္လံျဖည့္ဆည္းေပးၿပီး က်ားကန္ေပးထားဖုိ႔ပဲ လုိတာပါ။ အဲသလုိသာ လုပ္မယ္ဆုိရင္ မီးပ်က္တဲ့အခါ အစုိး ရနဲ႔ျပည္သူ ထိပ္တုိက္ေတြ႔စရာလည္း မလုိေတာ့ပါဘူး။ ခုခ်ိန္မႇာ ကုိယ့္ကုိ အကူအညီေပးခ်င္ေနတဲ့ ႏုိင္ငံေတြလည္း အမ်ားႀကီးရႇိေနၿပီမုိ႔ အဲဒီႏုိင္ငံေတြဆီက အသိၪာဏ္ အကူအညီအပါအ၀င္ အကူအညီမ်ိဳးစုံကုိ ရႏုိင္သမွ် ရယူႏုိင္ေအာင္လည္း ႀကိဳးစားသင့္ၾကပါတယ္။

ကမၻာေပၚမႇာလွ်ပ္စစ္နဲ႔ ပတ္သက္လာရင္ ကြၽမ္းက်င္ၿပီး နာမည္ရေနၾကတဲ့ ႏုိင္ငံေတြ၊ ကုမၸဏီႀကီးေတြ အမ်ားႀကီးရႇိပါတယ္။ ႏုိင္ငံေတာ္ လွ်ပ္စစ္ဓာတ္အားေပးေရးလုပ္ငန္းရဲ႕ တခ်ိဳ႕တစ္၀က္ကုိ အမ်ားသေဘာတူညီခ်က္နဲ႔ အဲဒီကုမၸဏီေတြနဲ႔ ဖက္စပ္ၿပီးလုပ္ကုိင္ဖုိ႔ စဥ္းစားသင့္ၾကပါတယ္။ ဒီလုိမႇမဟုတ္ဘဲ ကုိယ့္ဟာ ကုိယ္က်ိတ္ၿပီးလုပ္ေနၾကဦးမယ္ဆုိ ရင္လာမယ့္ႏႇစ္ေတြမႇာ ေႏြရာသီေရာက္တုိင္း ဘာျဖစ္ေနလုိ႔ပါ၊ မုိးမ်ားမ်ားရြာလာရင္ မီးေပးႏုိင္ေတာ့မႇာပါလုိ႔ ေျပာေနရဦးမႇာပါပဲ။

ဒါဟာ ရင္းေနတဲ့ အနာထဲက ေသြးပုပ္ျပည္ပုပ္ေတြ ေပါက္ထြက္သြားၿပီး အနာက်က္သြားေအာင္ လုပ္ႏုိင္တဲ့ နည္းလမ္းတစ္ခုကုိ ရႇာေဖြၿပီး နမူနာ တင္ျပတာပဲျဖစ္တယ္။ အနာရင္းတာကုိ ေျဖရႇင္းၾကတဲ့ေနရာမႇာ မႇားသြားရင္ အႏၲရာယ္ႀကီးပါတယ္။ ဘာျဖစ္လုိ႔လဲဆုိေတာ့ 'ငါ့စေကာတပ္ႀကီး လာၿပီ'ဆုိတဲ့ ပါးစပ္ရာဇ၀င္နဲ႔'ေတာမီးေလာင္ ေတာေၾကာင္ လက္ခေမာင္းခတ္' ဆုိတဲ့ ျမန္မာစကားပုံ ရႇိေနလုိ႔ပါပဲ။

အလားတူ အဂၤလိပ္စာမႇာ Herd Behavior  ဆုိတဲ့ ေ၀ါဟာရလည္း ရႇိပါတယ္။ အသင္းအဖြဲ႔နဲ႔ ေနတဲ့ ကြၽဲ ႏြားတိရစၧာန္ေတြဟာ အႏၲရာယ္က်ေရာက္လာၿပီထင္ရင္ ကုိယ့္အသက္ေဘးက လြတ္ကင္းေအာင္ အလယ္ေကာင္ကုိ အတင္းတုိး၀င္တတ္တဲ့ အမူအက်င့္ရႇိၾကၿပီး အဲဒီအမူအက်င့္ကုိ Herd Behavior လုိ႔ေခၚတာ ျဖစ္ပါတယ္။ လူမႇာက အဲဒီအျပဳအမူ ပုိရႇိပါတယ္။ ကမၻာမႇာ ဒီ Behavior ေၾကာင့္ မလုိအပ္ဘဲ မျဖစ္သင့္တာေတြျဖစ္ၿပီး လူ႔အသက္ေတြ အမ်ားႀကီး ဆုံး႐ႈံးခဲ့ရတဲ့ သာဓကေတြ အမ်ားႀကီးရႇိခဲ့ပါတယ္။ အမ်ဳိးသမီးႀကီးတစ္ဦးက ေလမႇာလြင့္ပါသြားတဲ့ သူ႔ဆန္ေကာ ေနာက္ကုိ 'ငါ့စေကာ ..ငါ့စေကာ..'လုိ႔ အထိတ္တလန္႔ ေအာ္ၿပီးလုိက္ရာက ငါစေကာတပ္ႀကီး ခ်ီလာၿပီအထင္နဲ႔ လူအမ်ား ထိတ္လန္႔ေခ်ာက္ခ်ားၿပီး တုိင္းျပည္တစ္ျပည္လုံး ပ်က္ခဲ့ရတယ္ဆုိတဲ့ ပါးစပ္ရာဇ၀င္ကုိ အေၾကာင္းမဲ့ေျပာခဲ့ၾကတာ မဟုတ္ပါဘူး။ ဒီစကားကုိ အေျခခံၿပီး လူေတြရဲ႕ ျဖစ္တတ္တဲ့သေဘာကုိ တင္စားၿပီး ေျပာခဲ့ၾကတာျဖစ္တယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္ လူစုလာၿပီဆုိရင္ ဘာမဆုိျဖစ္သြားႏုိင္ၿပီး အႏၲရာယ္နီးလာၿပီဆုိတာကုိ မေမ့ၾကေစခ်င္ပါဘူး။ ကမၻာေပၚမႇာ လူအုပ္ရဲ႕ထိတ္လန္႔မႈေၾကာင့္ လူလူခ်င္း နင္းမိၿပီး အသက္ဆုံး႐ႈံးခဲ့ရတဲ့ သာဓကေတြလည္း အမ်ားႀကီးရႇိပါတယ္။ ပူပူေႏြးေႏြး ျဖစ္ရပ္ကေတာ့ ၂၂-၁၁-၁၀ရက္ေန႔မႇာ ျဖစ္ပြားခဲ့ၿပီး လူ႔အသက္ေပါင္း ၃၄၇ ေယာက္ ဆုံး႐ႈံးခဲ့ရတဲ့ ကေမၺာဒီးယားႏုိင္ငံ ဖႏြမ္းပင္ၿမိဳ႕ေတာ္ ခမာသၾကၤန္ပြဲက လူနင္းၿပီး ေသေက်ခဲ့ရမႈပဲ ျဖစ္တယ္။ ကုိယ့္ႏုိင္ငံမႇာေတာ့ လူနင္းလုိ႔ ေသစရာမရႇိပါဘူး။ အသိ စိတ္ဓာတ္ရႇိရႇိနဲ႔ ဆႏၵေဖာ္ထုတ္ေနၾကတဲ့ ကုိယ့္ျပည္သူေတြၾကားထဲမႇာ ပရိသတ္ ထိတ္လန္႔ေအာင္လုပ္ၿပီး ေတာမီးေလာင္ ေတာေၾကာင္ လက္ခေမာင္းခတ္ဆုိသလုိ ႏုိင္ငံအတြက္အက်ဳိးမဲ့တဲ့ လုပ္ရပ္ေတြ ေဖာ္ေဆာင္သြားမယ့္ ေတာေၾကာင္ေတြရဲ႕ အႏၲရာယ္ကုိ စုိးရိမ္ရတာပဲ ရႇိပါတယ္။ဒါ့ေၾကာင့္ အစုိးရနဲ႔ ျပည္သူၾကားမႇာ ဦးေႏႇာက္ဦးေႏႇာက္ခ်င္း ႏႇလုံးသားႏႇလုံးသားခ်င္း အစဥ္သျဖင့္ ထိေတြ႕ဆက္စပ္ေနေအာင္ အျမဲႀကံေဆာင္ေနဖုိ႔ လုိပါတယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္ လွ်ပ္စစ္ကိစၥနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး အူသိမ္ ေခ်းခါးမက်န္ေအာင္ ျပည္သူကုိ ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း ရႇင္းျပလုိက္ဖုိ႔ လုိပါတယ္။ ေရႇ႕မႇာဘာေတြလုပ္ထားတယ္ ဘာေတြျဖစ္ႏုိင္တယ္ ဘာေတြကေတာ့ မျဖစ္ႏုိင္ဘူး၊ အေနာက္ႏုိင္ငံေတြနဲ႔ ဘာေတြ ဖက္စပ္ၿပီးလုပ္ဖုိ႔ ျပင္ဆင္ထားတယ္ဆုိတာ ရႇင္းျပလုိက္ရင္ အနာရင္းလုိ႔ ခံစားေနရတဲ့ ေ၀ဒနာဟာ အနာရႇိန္ေလ်ာ့ၿပီး နည္းနည္းသက္သာသြားႏုိင္မႇာပါ။
ႏုိင္ငံရဲ႕ လက္ရႇိအေျခအေနကလည္း ဆရာတင္မုိးရဲ႕ နာ၀ါေလးလုိပဲ ပင္လယ္ျပာႀကီးထဲကုိ စတင္၀င္ေရာက္ဖုိ႔ တာစူေနတဲ့ အခ်ိန္မ်ဳိး ျဖစ္ေနတာမုိ႔ ကုိယ္တုိ႔အတြက္ေရာ ေရႇ႕ခရီးမႇာ ဘာအတားအဆီးေတြ . . .


ကုိယ့္ႏုိင္ငံဟာ အခုအခ်ိန္မႇာ စိတ္ညစ္စရာေတြအမ်ားႀကီးရႇိတယ္ ဆုိေပမယ့္ အားတက္စရာေတြလည္း အမ်ားႀကီးရႇိေနပါတယ္။ ၁၉၅၉ ခုႏႇစ္ စင္ကာပူျပည္နယ္ ကုိယ္ပုိင္အုပ္ခ်ဳပ္ေရးမႇာ ပထမဆုံး ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္အျဖစ္ အေရြးခံရၿပီး သူ႔ႏုိင္ငံကုိေနာက္ ၁၀ ႏႇစ္ အတြင္းမႇာ ျမန္မာႏုိင္ငံလုိျဖစ္လာေအာင္လုပ္မယ္လုိ႔ အဲဒီတုန္းက ေႂကြးေၾကာ္ခဲ့တဲ့ လီကြမ္းယုဟာ လူပုဂၢိဳလ္ကုိပဲျဖစ္ျဖစ္ ႏုိင္ငံတစ္ႏုိင္ငံကုိပဲ ျဖစ္ျဖစ္ အားက်ရင္က်သလုိ သေဘာက်ရင္က်သလုိ ဆရာတင္တတ္ေလ့ရႇိသူပါ။ ကာကြယ္ေရးနဲ႔ ပတ္သက္လာရင္ စင္ကာပူနဲ႔ သဘာ၀ခ်င္းဆင္ၿပီး ၿမိဳ႕တြင္းတုိက္ပြဲစစ္ဆင္နည္းကုိ ကြၽမ္းက်င္တဲ့ အစၥေရးႏုိင္ငံကုိ အတုယူခဲ့ပါတယ္။ စီးပြားေရးနဲ႔ ပတ္သက္လာတဲ့အခါမႇာလည္း သူ႔ႏုိင္ငံနဲ႔ သဘာ၀ခ်င္းနည္းနည္းဆင္တဲ့ နယ္သာလင္ႏုိင္ငံက ဒတ္ခ်္ေဘာဂေဗဒပညာရႇင္ 'အဲလ္ဘတ္၀င္ဆီမီးယပ္စ္'(Albert Winsemius)ရဲ႕အႀကံေပးခ်က္ေတြကုိ ၁၉၆၁ ခုႏႇစ္ကေန ၁၉၈၄ ခုႏႇစ္အထိ လက္ခံယူခဲ့တာပါ။ ၁၇ ရာစုႏႇစ္ နယ္သာလင္ႏုိင္ငံက အေကာက္ခြန္မဲ့ အမ္စတာဒမ္ဆိပ္ကမ္း (Am-sterdam Entrepot) ရဲ႕ သေဘာသဘာ၀ေတြကုိ အတုယူၿပီး စင္ကာပူႏုိင္ငံ ရဲ႕ စီးပြားေရးစနစ္ကုိ '၀င္ဆီမီးယပ္စ္'က အႀကံၪာဏ္ေပးခဲ့တာ ျဖစ္တယ္။ သူ႔ဆီက ဒီလုိအႀကံၪာဏ္ေတြကုိ လက္ခံရရႇိခဲ့တဲ့အတြက္ သူ႔ႏုိင္ငံဟာ သိပ္ကံေကာင္းခဲ့တယ္လုိ႔ လီကြမ္းယု ကုိယ္တုိင္ကလည္း ေျပာခဲ့ပါတယ္။ ေရႇးတုန္းက ကုန္သည္ေတြဟာပစၥည္းေတြကုိ ေလႇေပၚတင္ၿပီး ခရီးဆုံးထိ မသြားခ်င္ၾကဘူး။ လမ္းခုလတ္မႇာပဲ ခ်ေရာင္းၿပီး လုိခ်င္တဲ့ပစၥည္းကုိ လမ္းခုလတ္မႇာရႇိတဲ့ ဆိပ္ကမ္းကပဲ၀ယ္ၿပီး အိမ္ျပန္ခ်င္ၾကတာပါ။ ဒီအေျခခံအခ်က္ကုိ ဆုပ္ကုိင္ၿပီး လီကြမ္းယုဟာ သူ႔ႏုိင္ငံကုိ ခ်မ္းသာေအာင္ လုပ္သြားခဲ့တာျဖစ္တယ္။

အခုကုိယ္တုိ့ႏုိင္ငံဟာ တ႐ုတ္ ျပည္ရဲ႕ကုန္းတြင္းပိတ္ေဒသကုိပိတ္ၿပီး ထုိင္ထားတဲ့ ႏုိင္ငံျဖစ္တယ္။ ကမၻာ့ လူဦးေရအမ်ားဆုံးႏုိင္ငံႀကီးႏႇစ္ႏုိင္ငံ ရဲ႕အၾကားမႇာတည္ရႇိေနတာလည္းျဖစ္ တယ္။ ေနာက္အေရႇ႕အာရႇနဲ့အေရႇ႕ ေတာင္အာရႇကုိထိပ္ကေနပိတ္ထုိင္ ထားတဲ့ ႏုိင္ငံလည္းျဖစ္တဲ့အျပင္ခု ထား၀ယ္ေရနက္ဆိပ္ကမ္းကုိ တည္ ေဆာက္ႏုိင္သလုိသဘာ၀အေမြအႏႇစ္ ေတြအမ်ားႀကီးရထားတဲ့ ႏုိင္ငံလည္း ျဖစ္တယ္။ အဲဒီမႇာအေရးႀကီးတဲ့ လုိ အပ္ခ်က္ကေတာ့ အစုိးရနဲ့ ျပည္သူ ဦးေႏႇာက္ဦးေႏႇာက္ခ်င္းႏႇလုံးသား ႏႇလုံးသားခ်င္းအစဥ္ထိေတြ႕ဆက္စပ္ ေနဖုိ့ပါပဲ။ဒီအခ်က္ေအာင္ျမင္ေအာင္ အေကာင္အထည္ေဖာ္ေဆာင္ရြက္ ႏုိင္မယ္ဆုိရင္ေတာ့ ေလႇကေလးနာ ၀ါရဲ႕ေရျပာခရီးမႇာစိတ္ေအးရပါၿပီ။

ေနာက္ၿပီး'ေလႇကေလးအေပၚမႇာ ေလေဆြအေထြးအေဖာ္ပါသမို႔' ဆုိတဲ့ ဆရာတင္မုိးရဲ႕ ကဗ်ာထဲကလုိ ဒီေရျပာခရီးမႇာ ကုိယ္နဲ႔အတူ ေဘးမႇာကပ္လ်က္ ေဆြအေထြးေလးအေဖာ္ ပါေနေသးတယ္ဆုိတာကုိလည္း မေမ့ၾကေစခ်င္ပါဘူး။ အဲဒီေဆြအေထြးေလးကေတာ့ ကုိယ့္ႏုိင္ငံရဲ႕ မ်ဳိးဆက္သစ္ေတြ လူ႐ုိေသ ရႇင္႐ုိေသခံရတဲ့ ႏုိင္ငံႀကီးသားဘ၀ကုိ အျမန္ေရာက္ေစခ်င္တဲ့ ကုိယ္တုိ႔ရဲ႕ ရင္ထဲကျပင္းျပတဲ့ဆႏၵပဲ ျဖစ္တယ္။ အဲဒါေၾကာင့္ ကုိယ္တုိ႔တစ္ေတြ အလြန္တရာမႇ ေရာက္ခ်င္တဲ့ တစ္ဖက္ကမ္းကုိ အျမန္ေရာက္ေအာင္သတိနဲ႔ ဆင္ျခင္ၿပီး ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္နဲ႔ ဆက္ေလႇာ္ၾကရဦးမယ္ဆုိတာကုိ ဒီကဗ်ာဖတ္ၿပီး သေဘာေပါက္လုိက္မိရတာမုိ႔..

အုိ..ဘာတဲ့တုန္း..ရည္းေလ ေလ့ရည္း..။